شبی که ستاره شدم

هیچ برنامه ی از پیش تعیین شده ای برای حضور در یک شب نجوم واقعی وجود نداشت.صبح جمعه وقتی که از خواب شیرین برای رفتن به کلاس برنامه نویسی و نقشه کشی مهندسی از خواب بیدار شدم،نوتیفیکیشن توییتر توییت پوریا ناظمی مبتنی بر تبریک روز نجوم را نشانم داد.من هم تنها با یک فیو جواب تبریکش را دادم و بعد هم باقی قضایا مثل دیگر جمعه گذشت.

وقتی که کلاس نقشه کشی به پایان رسید و من رفتم که همراه دوستم به یک تفریح جمع و جور عصر جمعه جامه ی عمل بپوشانیم.مترو آزادی بعد از کمی تاخیر همدیگر را دیدیم.گزینه ی از پیش تعیینش ده ای وجود نداشت پس به بررسی پیشنهاد های دو جانبه پرداختیم و در یک بررسی کوتاه و یک سرچ اینترنتی با اینترنت همراه جان فرسا به نتیجه ی جالبی رسیدیم:   

      مراسم روز نجوم در برج میلاد

همه چیز برج میلاد شبیه باقی جمعه هایش به نظر می رسید اما اشاره ی کارکنان ما را به رواق هنری طبقه اول کشاند جایی که غرفه های نجومی برپا بودند و بعد سوال و جواب های نجومی و تبادل اطلاعات بین ما و متصدی غرفه ها صورت گرفت.

در حد فاصل دو رواق در محوطه ی باز تلسکوپ ها و عدسی های کانونی برای علاقه مندان وجود داشت و در رواق هنری دیگری سخنرانی های نجومی وجود داشتند.من به سخنرانی دکتر میرترابی رسیدم و سخنرانی ایشان پیرامون کشفیات تازه نجوم را شاگرد و شنونده بودم.

بعد هم در کنار سیاوش صفاریان پور که درحال پلاتو گرفتن و تهیه صحنه هایی احتمالا برای برنامه آسمان شب هفته آینده بود، در فضای باز در هوایی که هنوز روشن بود ماه را رصد کردیم و لذت بردیم.

دوستم که برای اولین بار بود که رصد و نگاه از درون تلسکوپ را تجربه می کرد بی اندازه هیجان زده شد و سعی بر تکرار چندباره این کار داشت اما برای من این کار خیلی هم تازه نبود ولی باز هم جذابیت خاص خودش را داشت.

در بین غرفه ها حضور پژوهشگاه تاریخ علم و معرفی ابزار رصدی دانشمندان ایرانی و اسلامی، غرفه ی مجله نجوم و ارائه ی پیکسل و لیوان های نجومی علاوه بر کتب و مجلات نجومی، دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف و مطرح نمودن سوال هایی از قبیل چرا زمین گرد نیست و چرا با وجود ستاره ها فضا تاریک است و غیره چشمگیر تر از بقیه غرفه ها بود و البته یک کمپ کویری و رصدی هم با تبلیغات انبوه اظهار وجود چشمگیری داشت.

دیگر عنصر این مراسم نجوم وجود افرادی بود که با پوشش و گریم مبدل نقش دانشمندانی چون ابوریحان بیرونی و خیام را بازی می کردند و در نوع خود کار جدیدی به شمار می رفت.

و اما نمایشگاه عکس های نجومی مرتضی مرادلی:جادوی شب ایران که در انتهای راهرو بخشی را به خود اختصاص داده بود و فوق العاده هم زیبا بود.البته این نمایشگاه تکرار کوچکی از نمایشگاه رازهای شب ایران بود که در هفته بین المللی نجوم در کاخ گلستان برگزار شده بود.

تا قبل از تاریک شدن هوا سری به فضای تجاری پای برج زدیم و در شربت خانه بیدمشک شربت انار و بهارنارنج نوشیدیم.بعد تصمیم بر این شد که سری هم به بالای برج برج بزنیم و هوای تهران در ارتفاع 280 متری را تنفس کنیم.

بعد از تماشای تهران از زاویه ی دید میلاد به محوطه ی پایین برج رفتیم و دیدیم که تلسکوپ ها ما را می خوانند.کم کم با تلسکوپ ها ستاره شدم.انگاه که در فضای بی کرانم.واقعا لذت وافری بود برای شبی که هیچ برنامه ی از پیش تعیین شده ای برای گذراندنش نداشتم.

بعدتر هم در آخرین لحظه های مراسم با محمدجواد ترابی و سیاوش صفاریان پور چند کلمه ای هم صحبت شدیم و از روز نجوم امسال گفتیم.

جای همه شما خالی به ما که خوش گذشت