نازنین و امضاء

هنوز داره بدنم می لرزه.فیلم انگار فیلم مستند بود،همه چیز مطابق با واقعیت.

دستم روی کی برد می لرزه.فرید کاراکتر خاصِ داستان بود و کسی که شاید باید میانه های فیل فراموشش می کردم تا پایان فیلم سر برسه و بشه فرشته ی نجات و شاید فرشته ی مرگ نازنین.بهرگ کسی که فکر می کردم نقطه ی سیاه داستانِ اما در واقهع نبود و فقط زالوی پول دوست و پوشالی ای بود.داستان در نهایت زیبایی طراحی شده بود و چیزی که در تمام لحظات فیلم بدنم رو به لرزه در می آورد.صداقت و معصومیت بود.معصومیت

دختری در بند معصومیت خویش.واقعا تردید نازنین حین امضا کردن ها که ناشی از زیرکی ش بود و البته تصمیم برای امضا کردن سفته ها که از معصومیتش بود و البته نشون هم داده نشد.تازه به خط های میانی نوشته ام و کمی از لرزش بدنم و روحم کاسته شد.دلم برای پاکی نازنین و صداقتی که در جامعه مرده می سوزه.دلم می خواد فریاد بزنم، فریــــاد.

دلم برای نازنین هایی می سوزه که فریدی وجود نداشته که نجاتشون بده و البته برای خودم، خودی که باید توی این جامعه رشد بدم و زندگی کنم.

واقعی بودن اسم بهرنگ و فرید و نازنین و واقعی تر بودن این کاراکتر ها تو اجتماع.نمی خوام از اعتمادی که نازنین به سحر کرد حرفی بزنم.از پلیدی زارعی و سحر هم.از اون لحظه هایی می خوام بگم که هی شاهراه زندگینازنین رو تغییر می دادن.از کمبود خوابگاه،از کنار اومدنش با وجود بهرنگ در لحظه اول توی خونه ی سحر،از دعوای سحر و نازنین،از صرف نظر کردن نازنین از ترک اون خونه،از گریه سحرهای سحر،از امضا ها و تعهد ها از گفتن ها و بی تعهدی ها و از واقعیت جاری در بطن داستان می خوام بگم.

فرید زارعی متشکرم، هیچ معلوم نیست اگر تو نبودی من آخر قصه چقدر داغون می شدم

پرویز شهبازی متشکرم از دقتی که به خرج دادی،خیلی وقت بود که درگیر داستانی این چنین نشده بودم

ستار اورکی متشکرم،بارها و بارها موسیقی تیتراژ رو...

راستی مراقب هدایت ها و حمید ها باشید