حرف های ناگفتنی

پیش در آمد:    این مطلب یک دلنوشته صرف، زاییده ی یک شب بیداری کامل و ... است، خیلی به آن توجه نکنید.

گاهی وقت ها دلت پر از حرف های ناگفتنی می شه.حرف هایی که فقط خودت و خدای خودت مشتریش هستید و بس.چیزایی که شاید خیلی غیر ملموس به بقیه مربوط می شن اما خوب، نه می تونی بهشون بگی و نه اونها می خوان که بشنون.در کل بعضی وقت ها حرف هایی هست که فقط باید با خودت و در حضور خدای خودت بزنی.مخاطبش خاصِ خاصِ.ضمنا آدم ها رازهای ناگفته و حرف های ناشنیده ی بسیار دارن،پس اون ها رو با گفته هاشون قضاوت نکنیم.