تجربه حضور در رویداد معرفی نیازهای فناورانه تعمیر و نگهداری هواپیما در کنار آموزه های تخصصی آن که به جهت هم صحبتی و همراهی با متخصصین صنعت حاصل شد، منجر به آشنایی مختصری با پشت پرده ی تامین قطعات و سرویس های مورد نیاز صنعت تعمیر و نگهداری هواپیما شد که جای بسی تاسف برای این صنعت دارد.
یک رویداد و چندین رویکرد
از نکات مثبت این رویداد حضور ۳۰ شرکت دانش بنیان فعال بود که توانمندی های قابل ارائه خود به صنعت را معرفی نموده بودند و موجب آشنایی بنده با چند گروه کوچک و نوپا اما توانمند شد که دانش و تجربه ی بسیار ارزنده ای در زمینه های مختلف صنعت نگهداری هواپیما داشتند.
از طرفی ۶ شرکت فعال در زمینه ی تعمیر و نگهداری هواپیما نیز نیازهای فنی خود را در نمایشگاه ارائه داده بودند که گاه رنگ و بوی تشریفاتی داشت و برخی نیازهای واقعی به دلایل شاید پیچیده ای ارائه نشده بودند.
بخش سخنرانی و نشست های رویداد که به موازات نمایشگاه در سالن همایش های صندوق نوآوری و شکوفایی معاونت علمی ریاست جمهوری برپا می شدند گذشته از تعارفات، شعارها و تشریفات رسمی حاوی شکوه و شکایت های بسیار از وضعیت تحریم و کوچک شدن ناوگان حمل و نقل هوایی و کوچک شدن بازار هدف تعمیر و نگهداری هواپیما و همچنین از طرفی پر رنگ تر شدن و اهمیت این صنعت برای جلوگیری از زمینگیر شدن ناوگان پروازی موجود و بسیاری دردهای دیگر بود.
پیچیدگی های هر صنعت
محوریت رویداد در روز دوم معرفی نیازمندی بسیار صنعت به سلول تست موتور هواپیما بود که از لازمه های اصلی صنعت تعمیر موتور بوده و جای خالی آن بسیار احساس می شود، همین طور طی رایزنی های قبلی با شرکت مپنا-توگا سفارش طراحی و برنامه ریزی ساخت این TEST CELL به شرکت MAPNA داده شده بود و ماکت آن نیز در رویداد ارائه شده بود. همین طور اطلاعات مربوط به طراحی و ساخت تست سل به عنوان بخشی از پروژه هوایی مپنا در همایش ارائه شد و خب به عقد تفاهم نامه چند میلیاردی برای جذب تسهیلات از صندوق نوآوری برای مپنا- توگا شد. امید که زودتر شاهد تبدیل این ماکت به نمونه ی ساخته شده ی واقعی آن باشیم و موتورهای جت تعمیر شده بر روی زمین و در تست سل مورد تست قرار بگیرند نه در هوا، زیر بال، با ریسک بالای عملیاتی.
حواشی در این دست هم آیی های تخصصی کم نیست ولی برای من به عنوان یک دانشجو و تجربه اندوز نوپا تازه های آموختنی بسیاری هم به همراه داشت و تجربه ی جالبی هم برای آشنایی با ادبیات مدیران این صنعت بود. ادبیات مدیران این کهن مرز و بوم با همه ی شباهت هایی که دارد و البته با وجود شباهت های بسیار مدیران در صنایع و زمینه های مختلف اما تفاوت های قابل ملاحظه ای نیز در ادبیات و گفتمان آن ها می توان یافت که برای درک آینده و مسیر آن صنعت لازم است.
تجربه ی حضور در این رویداد برای من باعث شد به این دیدگاه دست یابم که دو مانع اصلی عدم حضور پر رنگ صنعتگران داخلی در صنعت تامین و تولید قطعات مورد نیاز در بخش تعمیر و نگهداری هواپیما گذشته از سختی های تولید و غیره کنونی، اول مقررات و چارچوب های سختگیرانه ی بین المللی سازمان هواپیمایی کشوری برای کسب مجوزها و تاییدیه هاست و دوم تیراژ پایین مورد نیاز برخی قطعات بسیار High Tech است که نیاز به هزینه های تحقیق و طراحی بسیار بالایی دارند و این هزینه ها قابل تامین در تیراژ تولیدی پایین نیستند.
بیزینس، بایدِ همیشگی
ناوگان پروازی کشور با وجود کمتر از ۲۰۰ فروند هواپیما چندان گسترده نیست که بتواند هزینه های بالای حضور در باشگاه صنعت هوایی را توجیه کند و تنها به دلیل محدودیت تعدد و متوسط سن بالای ناوگان پروازی نیاز به تعمیر و نگهداری در زنجیره ی این صنعت بشدت پر رنگ تر و حیاتی تر شده است.
وجه اقتصادی و توجیه سودآوری هر اقدامی غیر قابل چشم پوشی ست و جالب اینکه در بسیاری از بخش های این رویداد هم، صحبت از بیزینس پلن و توجیه اقتصادی، توافق های انتقال تکنولوژی در قالب مذاکرات B2B و کلی آموزه های بیزینس محور دیگر بود و من را با وجه ی دیگری از نقش پر رنگ بیزینس در همه ی بخش ها آشنا نمود.
