آلوده ترین فضای عمومی: شبکه های اجتماعی

این روزها بیش از پیش به حجم کثافتی که در فضای شبکه های اجتماعی جاری ست پی برده ام. به طور کلی شبکه های اجتماعی در بحران ها و پرداختن های بیش از حد به موضوعات و اخباری که نباید پیشرو هستند. متاسفانه شبکه های اجتماعی فضای عمومی هستند که هر کسی با هر مقدار آلودگی و بیماری ذهنی می تواند ویروس های ذهنی اش را در بسته بندی های زیبا به مردم عرضه کند و در ازای جلب توجه ها به خود استرس، اضطراب و نگرانی منتشر کند.

مخاطبان منفعل اولین قربانی های این مسائل هستند و بعدتر حتی کار به قربانی کردن مخاطب فعال نیز می رسد و این یعنی که حجم آلودگی در فضای شبکه های اجتماعی به حدی بالاست که سالم ترین افراد را نیز درگیر می کند.

این روزها زیاد می شنویم که در فضاهای عمومی حاضر نشوید ولی کاش بیشتر از آن بگوییم در شبکه های اجتماعی حاضر نشوید.

شبکه های اجتماعی نه تنها در رویداد فعلی که همیشه برای سلامت روانی جامعه مضر و مخرب اند و البته که این مساله فقط به دلیل رفتار افراد خاصی نیست چرا که فضای کلی این شبکه ها به گونه ای ست که حتی رسانه های رسمی در اکانت های شبکه های اجتماعی خود رفتار بیمارگونه ای از خود بروز می دهند. این تازه به غیر از فضای بیمارگونه ی بخش نظرات و کامنت های آن هاست.

مردم تمایل به دیده شدن دارند و از انتشار هر حجمی از هیجان منفی برای دیده شدن ابایی ندارند، خواه این کار را به شکل نفرت پراکنی زیر پست اشخاص مشهور جهانی انجام دهند، خواه به صورت انتشار اخبار کذب یا بی فایده.

آنچه که در شبکه های اجتماعی گزارش می شود و نمایش داده می شود با جهان واقعی بیرونی به شدت متفاوت است و واقعا تصویری مجازی و غیر واقعی از دنیای بیرون است، چرا که تنها تمرکز این شبکه ها روی اخبار منفی و نازیبایی هاست.

به نظر من در این آلوده ترین مکان عمومی هر چقدر هم با ماسک و گارد وارد شوید باز امکان آلودگی ذهنی شما وجود دارد چرا که حجمه بسیار بالایی از اطلاعات غلط، نادرست، درست اما بی فایده، تمرکز روی تنش ها، بحران سازی، سیاه نمایی، فریب، زیبا سازی و تزریق نازیبایی ها و ... حتما شما را به خطاهای شناختی و ذهنی انداخته و قدرت تحلیل و تصمیم سازی صحیح را از شما می گیرد.

این بحران نیز در کشور ما و در جهان به زودی رخت می بندد و انسان، این مخلوق پیچیده ی خداوند با آگاهی بر این ویروس بیماری زا غلبه می کند اما توصیه من برای همیشه این است که از حضور در فضای آلوده ی شبکه های اجتماعی اجتناب کنید.

 

محوریت محتوا و ایده در پینترست

شبکه های اجتماعی هر یک به هویت خاصی شناخته می شوند که که در واقع نشات گرفته از تاثیر سیاست گذاری های تولید کنندگان و توسعه دهندگان آن شبکه اجتماعی بر ذهنیت جامعه کاربری ست.

در این میان در بین شبکه های با محوریت محتوای تصویری، اینستاگرام در کنار وسعت جامعه کاربری از سطحی نگری ها و محتوای زرد بیشتری برخوردار است اما انگار پینترست هویت خود را در ایده پردازی و محتوا محوری بنا نهاده است.

من که تجربه ی لذت غرق شدن در عکس های اشتراک گذاری شده در پینترست را قابل مقایسه با اینستاگرام گردی نمی دانم چرا که جستجو و مرور محتوای اشتراک گذاری شده توسط افرادی که حتی آن ها را دنبال نمی کنید در پینترست شما را به کلی ایده و محتوای تصویری ناب می رساند که در اینستاگرام خبری از آن ها نیست.

سیاست اشتراک گذاری تصاویر در پینترست که آن را پین نمودن تعبیر می کند قابلیت این را دارد که شما را به مطلب لینک شده ای هدایت کند که حاوی این تصویر است و این خود نشان از اهمیت دادن به محتوای نوشتاری موجود در وب در کنار محتوای تصویری ست.

از طرفی جستجو در پینترست و بُرد های موجود که مجموعه ای از عکس های دسته بندی شده در یک موضوع اند بسیار هوشمند بوده و شما را سریع به محتوای مورد نظر می رساند، حال اینکه از قابلیت جستجوی تصویری جالب توجه ای نیز برخوردار است که اجاره می دهد با انتخاب بخشی یا کل یک تصویر به تصاویر مشابه ‌ نزدیک بدان دسترسی یابید.

برای من پینترست در ایده و محتوا ختم می شود و اغلب اوقاتی که برای جستجوی محتوایی نو به آن س یر زده ام پاسخگوی نیازم بوده است.

تکنولوژی و احساس لذت

"دقیقا همین الان یک هواپیمای A380 غول پیکر در ارتفاع 38000 پا در آسمان شیراز با سرعت 504knots در حال عبور است.پرواز SIA322 از سنگاپور به سمت لندن می باشد."

تمامی مشخصات این پرنده و پرواز را می توانید تا زمان نشستنش در فرودگاه Heathrow لندن، از این لینک پیگیری کنید.

لذتی بکری که تکنولوژی به آدمی می دهد شاید حسی ست که نمی تواند در هیچ جای دیگر تجربه اش کرد.لذتی که ما با وجود تکنولوژِ به زندگی روزمره مان می توان گفت تا اندازه ی زیادی از آ« محروم ایم چرا که فرهنگ و دانش بهرو وری و بکارگیری آن را نیاموخته ایم و تنها به عنوان کاربران غیر حرفه ای با ان مواجه شده ایم.

هر روز حجم انبوهی از اپلیکیشن های متنوعی روانه ی بازار الکترونیکی جهان می شود که ما سهم چندانی از بازار مخاطبین آن ها نداریم و بیشتر مشتری بازی ها و سرگرمی هایش هستیم تا ابزار های متنوع کاربردی اش.

وقت آن رسیده که:

- از تمامی امکانات گوشی های هوشمند همراه مان بهره بگیریم نه فقط از اپلیکیشن های چت و دوست یابی اش.

- از همه ی ظرفیت های شبکه های اجتماعی برای اهداف اجتماعی بهره ببریم نه فقط از جنبه ی دسترسی به تازه ترین طنز های اجتماعی اش.

- از همه ی وب سایت ها و بانک های اطلاعاتی اینترنتی دیدن کنیم و تولید محتوای فارسی را توسعه دهیم نه اینکه تنها مخاطب ساده ی وب سایت های کلیکی با محتوای زرد خاله زنکی باشیم.

- از تماشای همه ی شبکه های ارزشمند ماهواره ای لذت ببریم نه فقط از پیگیری ماجرای عشقی و خیانت های مکرر نمایشی.

- مهارت های جدیدی به مهارت های کار با رایانه و لپ تاپ مان قبلی مان اضافه کنیم و از رایانه های همراه مان تنها به عنوان دستگاه پخش ویدئو  بهره نبریم.

- به گلچین موزیک های پخش موسیقی مان چند تا آهنگ کلاسیک یا سنتی پر محتوا هم اضافه کنیم بد نیست.

- سلیقه و موضوعات جذاب شخصی و حتی مربوط به شغل و تحصیل مان را شناسایی کرده و پیرامونشان سرچ کنیم و مطلب جدید پیدا کنیم و مطالعه نماییم.

- و...

هدف از این ها تغییر سلیقه های افراد و هم سو سازی سلیقه های کاربری از امکانات موجود نیست بلکه هدف اصلاح و ارتقا فرهنگ بهره گیری از تکنولوژی های تازه ورود به جامعه است.

مطلب ناقض بنده تنها با نظرات خوانندگان محترمش کامل و تصحیح می شود.