من جزو آن دسته از افراد هستم که سکوت و آرامش محیطی فضای کار بشدت برایم مهم است و همین طور برای تمرکز روی کارهای فکری به سکوت احتیاج دارم. پیش تر شدت این موضوع کمتر بود و حتی در محیط های شلوغ هم مطالعه می کردم و یا در مورد موضوعی به فکر فرو می رفتم اما رفته رفته این توانایی تمرکز در محیط های شلوغ در من کمتر شد و حالا به جایی رسیده ام که تنها در محیط های آرام قادر به مطالعه ی مطالب عمیق و کارهای فکری هستم.
فکر می کنم این خصوصیت توانایی کار تیمی فرد را نیز تحت تاثیر قرار داده و تحمل هم کار و هم تیمی که مدام سکوت محیط را بر هم می زند برای من بشدت آزار دهنده شده است. مخصوصا اگر مثل یکی از همکاران من عادت به گوش دادن مدام به رادیو در محیط کار داشته باشد. بر عکس زمان هایی که درگیر مطالعه و نوشتن و فکر کردن هستم در زمان هایی که در جلسه کاری هستیم و یا کار تیمی اجرایی در حال صورت دادن است خیلی همراه و فعال و یا حتی شلوغ هستم. از بمباران فکری و بیان ایده های لحظه ای در جمع، که گاه با همکاری یکدیگر به یک ایده ی اجرایی نو ختم می شود استقبال می کنم اما از صحبت کردن مدام با یکدیگر در زمانی که کار فکری انجام می دهم بشدت بیزارم.
شاید ذهن من آشفته است و قدرت تمرکزم تحلیل رفته است اما به هر حال صداهای تکراری مثل همین صدای گوینده ی سرخوش رادیو و یا صدای بیرون حین باز بودن درب دفتر کاری برایم آزاردهنده بوده و ترجیح می دهم که در سکوت و محیطی آرام به کار بپردازم.
به دنبال میکرواکشن هایی هستم که این حساسیت ام روی سکوت محیط کار را کمتر کرده و با شلوغی فضاهای کاری ارتباط بیشتری بگیرم. چون حس می کنم استفاده از ایرپاد و هدفون برای حذف صدا های محیطی مرا بشدت از فضای کاری و همکاران دور کرده و به یک جزیره ی فردی می برد که چندان مطلوب خودم و فضای کاری نیست. جالب اینکه بیشتر روی شلوغی های صوتی حساس ام و شلوغی بصری و رفت آمدها کمتر تمرکز کاری ام را بر هم می زند.
