گیاه آپارتمانی یا حیوان خانگی؟

حیوان خانگی پدیده ی نوظهوری در زندگی بشر نیست اما رواج و سبک رایج امروزی این پدیده با گذشته متفاوت است و در جامعه ی ایرانی نگهداری حیوانات خانگی نوعی رفتار مدرن و غیرسنتی تلقی می شود. گذشته از اینکه نگهداری پرندگانی چون قناری، مرغ عشق و کبوتر و همین طور آبزیانی چون ماهی های زینتی رفتاری سنتی تر و پذیرفته تر است اما رواج نگهداری از سگ های خانگی و گربه ها به سال های اخیر بر می گردید و به نوعی شاید تقلید از فرهنگ غرب بوده گرچند که این رفتار یک کپی برداری مستقل فرهنگی نبوده، بلکه در پی یک همسانی فرهنگی و تغییرات و اقتضای دنیای مدرن رخ داده است. بدین گونه که با رایج شدن فرهنگ تک فرزندی، زندگی آپارتمانی، تجرد و سکونت مستقل از خانواده و همین طور از بین رفتن باورهای سنتی و پررنگ شدن رسانه ها ‌شکل گیری فرهنگ جامع جهانی تمایل به نگهداری حیوانات خانگی به عنوان موجودی همراه، همدم و سرگرم کننده افزایش یافت.

ترجیح من شاید به عنوان انسانی تنبل در این استکه کمتر مسئولیت نگهداری و مراقبت از موجود زنده ی دیگری را به دوش بکشم، چرا که واقعا بعضی از مواقع در مورد الزامات زیست فردی خودم نیز دچار مشکل و مشقت می شوم :)

البته یکی از دلایل نگهداری از حیوانات خانگی هم ارضای حس مراقب و مفید بودن و همین طور لذت از ایجاد حس رضایت در دیگری ست اما خب من با وجود لذتی که از بازیگوشی سگ ها و یا زیبایی پرندگان می برم هنوز با سختی و هزینه های زمانی و مادی نگهداری از حیوانات خانگی کنار نیامده ام.

در عوض نگهداری از گل و گیاهان آپارتمانی را بشدت دوست می دارم، چرا که حس زندگی و شادابی مه از گیاهان دریافت می کنم بشدت برایم قابل لمس تر بوده و آسانی نگهداری از گیاهان آپارتمانی را با سبک زندگی امروزی همخوان تر می دادم. نگهداری از گیاهان را بشدت ساده تر، کم هزینه تر و البته مفیدتر می دانم و از همه ی این ها گذشته، گیاهان را همزاد با مفهوم رشد و زندگی می دانم.

شاید گیاهان آپارتمانی شیطنت حیوانات خانگی را نداشته باشند ولی به زعم من همانقدر پویا و زنده به نظر می رسند. نوع ارتباط گیری با حیوانات و احساس عمیق عاطفی که در این روابط شکل می گیرد را شاید کمتر در رابطه با یک گل یا گیاه شاهد بوده ایم اما به نظر من روییدنی ها اصالت بیشتری دارند و حتی بهتر در زندگی بشر درک می شوند.

تقابل نگهداری از گیاهان و حیوانات خانگی اصلا قابل مقایسه با تقابل کشاورزی و دامداری نیست و این گفته های من تنها مربوط به مورد خانگی و زندگی آپارتمانی ماجرا ست.

یکی از باگ های گیاهان یکجا نشینی آن هاست و مفهوم همراهی را از آن ها گرفته و بیشتر آن ها را در نقش همنشین می بینیم، گرچند در مواردی مثل شخصیت لئون در فیلم حرفه ای انگار تصویر گلدانی همراه را در ذهن دارم اما خب ماهیت گل یکجانشینی و رویش است.

فرهنگ نگهداری از گل و گلدان های قدیمی چیزی ست که ریشه در گذشته ی ما دارد و من تا یاد دارم گل های شمعدانی و حسن یوسف مادربزرگم جزو جدایی ناپذیر خانه اش بودند و خب به دلایل بسیار در این دو گزینه ای امروزی من انتخاب دیروز را دارم و گیاهان آپارتمانی را برای روح و جان زندگی امروزی به حیوانات خانگی ترجیح می دهم.

از حالِ بد به حالِ بدتر

گاهی سراسر منتظر اتفاق خوبی هستی که تو را بیرون بیاورد از هیاهوی ناجور درون ت، از خستگی ها و شلوغی های وجودت اما...

همیشه بدتر از هر بدی وجود دارد و چیزی به نام بدترین مطلق نیست چرا که اوضاع همیشه رویِ بدتری برای رو کردن دارد. از حال بد به حال بدتر تنها یک عنوان نیست که یک تلنگر است به من، یا هر کسی که با این تجربه ی من همراه شده است و مرا می خواند.

درست لحظه ای که حس می کنی چقدر تنها شده ای در مقابل سرگردانی ها و دل مشغولی هایت انگار برگه ی تازه ای رو می شود و می بینی که شرایطی پیش می آید که خودت را تنها تر از آن تنهای سابق می بینی.

اما همیشه خوب تر از خوبی و به تر از اکنونی هم وجود دارد و بی انصافی ست که تنها به وجه ی نا جورِ این هستی موجود نگاه کنیم که دنیا تلفیقی ست از جور و ناجور.

گاهی عجیب خسته ای و انگار وزنِ تمام ثانیه های روزهای سپری شده روی شانه هایت سنگینی می کنند و تو درست در همین حال، باید سبک تر از هر لحظه ای برای تمام روزها و ثانیه هایِ پیش رویت تصمیم بگیری. آدمی فرزند همین انتخاب های خویش است و انتخاب ها فرزندِ همین لحظه ها. لحظه های کِش داری که گاه تا عمق یک تصمیم و حتی تا بعد از آن کش می آیند و تو را رها نمی کنند.

من غرق شده در سرگردانی های خودم و خیره به عمقِ ناپیدای این سرگردانی ها به سر می برم. گُنگ ترین م انگار، درست مثل یک عددِ گُنگِ نامفهوم.