خوب لزومی نمی بینم که به تعریف اندیشه و تبیین تفاوت اندیشه و پندار و ... بپردازم.مهم اصل قضیه است که تا حدودی مشخص است و نیاز هم نیست خیلی دقیق باشد.می خواهم از فکر کردن و سکوت اندیشمندانه حرف بزنم.
قصدم هم اصلا نقد وضعیت موجود نیست فقط می خواهم روزمرگی هایمان را مرور کنم و ببینم اندیشه تقریبا چقدر در زندگی ما جای دارد.
مطمئنا غالب افراد حتی اگر نه زیاد اما کم هم حرف نمی زنند.خوب در پس این حرف ها باید تحلیل ها و تفکرهایی باشد و اگر نیست پس حرف نمی زنیم و در اصل ور می زنیم.حرفی که در پس ان تحلیل و اندیشه نباشد فرق چندانی با پارس سگ همسایه و یا عر عر خران روستای ایپک آباد صفلی ندارد.و ان حرفی هم که از پی تحلیل می اید ارزشمند هم که نباشد حداقل بی خود نیست.
