روزی که تحریم دست و پا در می آورد

روزی خواهد رسید که تحریم دست و پا در آورد و از اینجا برود.می دانم یعنی یقین دارم که آن روز فرا می رسد.آن وقت دلم برای آنهایی که قطعنامه و توافق نامه برای تحریم کردن مان صادر کرده اند و آنهایی که تحریم ها را کاغذ خورده فرض کرده اند، می سوزد.بد جور برجک حالشان تخریب می شود.

حالا اینکه آن روز کی فرا می رسد خدا داند.حتما برای شما هم سوال شده که تحریم چگونه دست و پا در می آورد،راستش را اگر بخواهید که مطمئنم می خواهید، این برای خودم هم سوال است اما چرایی اش را می دانم.

می دانم چه می شود که تحریم تصمیم می گیرد از اینجا برود.آن روز که شاید دور هم نباشد روزی ست که مردهای سرزمینم بی پرده دردهایِ دلشان را بروز خواهند داد،روزی که مردان سرزمینم فریادِنداری ِشان به گوش تحریم می رسد.آن وقت تحریم دلش برای کودکان این مردانِ ندار می سوزد.می دانم که از شرمندگی تصمیم به رفتن می گیرد.تحریم، شرمنده ی مردُمَم می شود و ملتم را با دردهایشان تنها می گذارد.

اما می خواهم که نرود چون آن روز دیگر دیر شده و مردان زانو زده اند،مردانی که زانو زده اند دیگر سخت می شود که قد راست کنند و برخیزند.آن وقت ما می مانیم و سرزمینی با مردان زمین خورده، بی هیچ خیر و برکتی.