دور دنیا در یک جلد کتاب

آخرین کتابی که خوندم،جزء لذت بخش ترین های چند مدت اخیر بود.شاید درست نباشد که مثلا چون من ی که از طرفداران و دوستداران ضابطیان است هی در بوق و کرنا کند که این کتاب فلان است و بهمان.تعریف از خود نیست اما یک جورهایی تعریف از خودی است.

منصور ضابطیان خودی است دیگر،غریبه که نیست سال ها با نوشته هایش روزگار گذرانده ایم.پس اگر تعریفش را نمی توانیم بکنیم نقدش که توانیم.مثلا می توانیم به فلان جای کتابش خرده بگیریم،به اینکه چرا واقعا اینقدر تکه تکه و گاه از هم گسسته نوشته،اینکه چرا در بخش اتریش و ایتالیا اینقدر در حق اتریشِ عزیزِ دلِ ما اجحاف کرده و کل بخش را به ایتالیا تخصیص داده و هزار خرده ی دیگر.اما چه فایده.

به جایش به خاطر لذت محضی که از خوانش کتابش نسیبمان شده کلاه از سر بر می داریم و تشکر می کنیم.واقعا جای نگارش خلاقانه و ماهرانه ضابطیان ها در نشریات امروزمان خالی ست.هیچ وقت از یادم نمی رود وقتی دلیل ننوشتنش در روزنامه ها را پرسیدم،در جوابم سوال کرد:

-مگه روزنامه ای هم باقی مونده؟َ